พระราชาหัวล้าน
Last updated: 26 ก.ย. 2551 | 4719 จำนวนผู้เข้าชม |
| ในระยะนี้ พระราชารู้สึกหยุดหงิดเป็นอย่างมากเพราะผมบนศีรษะเริ่มร่อยหรอลงไปทีละน้อยๆ แม้หมอหลวงจะถวายการรักษา อย่างไร ก็ยังไม่อาจช่วยทำให้ศีรษะที่ใกล้ล้าน มีผมดกดำดังเดิมได้ “เราเป็นถึงกษัตริย์ ปกป้องคุ้มครองคนทั้งแผ่นดินได้เส้นผมบนศีรษะของตัวเองแท้ๆ กลับยังรักษาดูแลเอาไว้ไม่ได้ รู้ไปถึงไหนก็อายไปถึงนั่น !” พระราชาทรงปรับทุกข์กับพระราชินี “ทุกครั้งที่เห็นเหล่าขุนนางที่มีอายุมากกว่า แต่กลับมีผมดกดำหนายิ้มให้กับเรา ก็มักจะรู้สึกว่าตัวเรากำลังถูกพวกมันหัวเราะเยาะอยู่ คิดแล้วมันแค้นใจจนยากจับพวกมันไปประหารเสียให้หมด !”
เมื่อคำพูดแพร่ออกไป ขุนนางน้อยใหญ่ในราชสำนักไม่มีใครกล้ายิ้มอีกเลย จะมีแต่เพียงบางคนที่ไม่ตายเท่านั้นที่ยังกล้ายิ้มต่อหน้าพระพักตร์ เพราะมีศีรษะล้านกว่าพระราชา
พระราชิก็พลันบังเกิดความคิดแยบคายขึ้นมา จึงได้รับสั่งกับพระราชาว่า
“ทำไมพระองค์ทรงไม่เลื่อนตำแหน่งสูงๆ ให้ขุนนางที่มีศีรษะล้านเหล่านั้นละเพคะ?” พระราชาทรงได้ปฏิบัติตาม และตั้งแต่นั้นมาพระราชาก็ทรงมีความสุขลอด ไม่มีความกลัดกุ่มอีกเลย เพราะในราชสำนักมีแต่คนอยากหัวล้าน “ หัวล้านมีอะไรไม่ดีเล่า? ดูสิ! คนหัวล้านมีแต่โชคดีได้เลื่อนตำแหน่ง บางคนอยากหัวล้านแต่ยั้งทำไม่ได้เสียด้วยซ้ำ !” พระราชาคิด
ความสุขของมนุษย์ มักตั้งอยู่บนความคล้ายคลึงกัน
เช่น เรามาจากครับครัวเดียวกัน
มีสัญชาติเดียวกัน
เป็นคนประเภทเดียวกัน
หรือแม้กระทั้ง...ประสบชะตากรรมเดียวกัน
|
เนื้อหาที่เกี่ยวข้อง
Powered by
MakeWebEasy.com